Het proces van onthaasten
Door: Manon
Blijf op de hoogte en volg Manon
02 December 2013 | Suriname, Paramaribo
Lieve lieve mensen,
Ik was net mn kamer aan het doorzoeken op zoek naar mijn pinpas en toen kwam ik pasfoto's tegen die ik hier mijn eerste dag had laten maken. Ik zat er even naar te kijken en bedacht me dat dat pas drie weken terug was! Liep ik die dag zoekend door de stad, wat zeg ik liep.. Rende ik nog zoekend door de stad met een grote kaart, oververhit en nog wat schuw op die Surinamers die de hele dag vragen of alles goed is. Wat nou of alles goed is? Ik ken je niet en loop gewoon alleen door de stad. In Amsterdam vraag je toch ook niet aan een wildvreemde die gewoon over straat loopt (of snel over straat loopt in mijn geval) of alles goed gaat?
Die dag lijkt voor mijn gevoel al 3 maanden terug in plaats van 3 weken. Het verbaasd me hoe snel dit leven hier went! Dat snelle lopen en schuwe ben ik al goed afgeleerd. Het is hier gewoon verschrikkelijk warm en als je je haast word je daarvoor flink afgestraft. Ja en dat blijf je dan een paar dagen volhouden, dat even snel boodschappen doen en snel dit en snel dat, en eigenwijze mensen houden het misschien een week vol maar dan stop je er toch echt mee! Het is niet nodig en absoluut killing. En dat schuwe waarmee ik op straat liep is ook weg. Dat moet ik misschien een klein beetje uitleggen. Hier in Paramaribo leven mensen veel meer buiten omdat het zo warm is. En daardoor kent iedereen elkaar. Mensen zijn vriendelijker en veel meer open en praten gewoon allemaal met elkaar. Als je over straat loopt zeg je gewoon tegen iedereen goede morgen/middag of avond. Ja dan haak ik toch nog af bij de vragen wat je gaat doen en of je een lekkere dag gehad hebt, maar toch heeft het ergens wel wat. Ik hoorde dat in Nederland een vrouw gevonden was die al hoeveel jaar, 10 dacht ik? 10 jaar lang dood in haar huis lag! Nou het is hier ook goed rond gegaan en hoe stom het misschien ook klinkt, maar iedereen is van mening dat dat hier niet gebeurd. Mensen zijn veel minder individualistisch.
Maar afgelopen twee weken heb ik meer gedaan dan door de stad gelopen en goede morgen/middag en avond gezegd.
Ik heb leuke tripjes gemaakt! Vorige week maandag was het hier onafhankelijkheidsdag. Normaal wordt dat in Paramaribo gevierd maar afgelopen jaren is het in Para, Para ligt wat zuidelijker en is dus makkelijker te bereiken voor het hele land. Ik was heel benieuwd naar het onafhankelijkheidsfeest en besloot samen met huisgenoot Imre heen te gaan. We vertrokken zondag al en combineerde het meteen met een nachtje Colakreek. We huurden een auto en gingen op pad. Auto rijden hier is toch even anders dan in Nederland. Ten eerste rijden mensen hier links wat al best scary is. Vervolgens nemen mensen de verkeersregels met een korreltje zout en gebruiken hun toeter en handen daarentegen. Voorrang? Daar zijn niet echt regels voor, dat voel je gewoon aan lieten wij ons vertellen. En dan nog een leuke handicap, de wegen zijn hier niet zo goed als in Nederland, grote gaten in een geasfalteerde weg en heerlijke bauxiet wegen waardoor je als het donker wordt gewoon niks meer ziet. Na een helse tocht (naar mijn mening, Imre leek er iets relaxter onder, even om te objectiveren) kwamen we aan in Colakreek. Colakreek blijkt niet heel veel meer te zijn dan de naam je al zegt, het is een kreek met de kleur van cola. We sliepen in een open hut, echt alleen een dak waar je je hangmat in moet ophangen. Nouja het was de bedoeling dat we daar zouden slapen, wij waren zo handig geen klamboe mee te nemen dus na een paar muskieten aanvallen zijn we noodgedwongen naar de auto gegaan en hebben daar geslapen. De volgende dag onafhankelijkheidsdag was top! Een groot feest waar mensen hun mooiste kleren aantrekken en de hele dag zingen dansen feesten en eten, heel veel en heel lekker eten. We waren al vroeg heen en na een hele dag in de brandende zon rondgelopen te hebben stortte we om een uurtje of zes terug te gaan, om nog een parbobiertje aan de waterkant te drinken met een derde huisgenoot die kort in ons huis verbleef. Kortom, een geslaagd weekend!
Dat weekend was al heel erg leuk, maar niks vergeleken dit weekend! Want dit weekend besloten Imre, Wilbert (andere huisgenoot die korte tijd in Paramaribo op vakantie is) en ik naar Brownsberg te gaan, een junglegebied op een berg met watervallen. Weer een auto gehuurd en dit keer vooral de klamboes meegenomen. Ik moet het nu kort gaan houden want moet zo weg maar Brownsberg was een hele bijzondere ervaring! Zaterdag kwamen we aan en begonnen we aan de eerste toch richting de Leo-val. Dit besloten we zonder gids te doen, wel zo avontuurlijk. De weg door de jungle was niet niks. Er was geen net bospaadje ofzo, nee het was je weg door de takken zoeken en ondertussen goed naar de grond kijken omdat er zo nu en dan wat giftige slangen in dat gebied rondzwerven. Als je dan eenmaal het geluid van een waterval hoort kan je dag niet meer stuk en ben je toch wel heel trots het zelf gevonden te hebben. Op de terugweg had huisgenoot Imre nog het leuke idee een stukje van de berg af te lopen en naar boven te joggen. Prima, het was half 5 en half 6 werd het pas donker en ik had nog wel wat energie over. Rustig kletsend liepen we naar beneden, en wat bleek, het naar beneden lopen ging makkelijker dan het naar boven rennen, op een best gladde weg, op mn vans. Mijn god, ik ging helemaal stuk, en even stoppen werd wat lastig want binnen een uur moesten we terug zijn want in het donker in de jungle zijn zonder gids is geen aanrader. Uitgeput redden we het gelukkig nog optijd maar ik was he-le-maal gebroken. De volgende dag gingen we opzoek naar de grootste waterval waar je ook goed kon zwemmen. Helaas was deze toch lastiger en hebben we 'm niet gevonden. Wel zijn we bij een andere waterval beland die ook de moeite waard was. Bij terugkomst was het te laat om nog opzoek te gaan naar de grote waterval en besloten we door te rijden naar stone island en stukje verder op. Stone Island bleek mooier dan verwacht! Google het maar om een beeld te krijgen van hoe mooi het is, en dan nog eens voorstellen dat het water heel lekker warm is.
Wat een geslaagd weekend! Brownsberg is nog een keer voor herhaling vatbaar want het steekt dat we de grootste waterval niet gevonden hebben. Gelukkig zijn we hier nog wel even.
Ohja en nog wat leuks! Ik moet in februari uit mijn huisje (geen wangedrag, gewoon omdat het maar drie maanden beschikbaar was) en ik heb vandaag een bezichtiging gehad voor een andere kamer! Iets verder buiten het centrum maar met een mooie tuin! Eigenlijk was het perfect maar toen ik terug fietste naar mn stekkie aan de domineestraat bedacht ik me dat ik hier eigenlijk helemaal niet weg wil, dat ik toch wel heel erg gehecht ben aan dit plekje. Maarja gelukkig heb ik nog tot 12 februari. Ik moet vanavond laten weten of ik dat andere huisje wil en ik denk dat ik het ga doen, ik kan geen logische reden bedenken waarom ik het niet zou doen want het huis is eigenlijk nog mooier dan waar ik nu zit.
Haha mensen vragen mij wel eens of ik hier nog stage loop ook, en inderdaad dat doe ik zo nu en dan ook nog wel eens. Nog best veel eigenljk, gewoon maandag tot en met vrijdag volle dagen. Ik merk alleen elke keer wanneer ik mensen wat vertel over hier, op skype of via zo'n verslag dat ik zo verschrikkelijk veel wil vertellen over mijn leven hier, dat mijn stage minder belangirjk lijkt. Ik heb een hele leuke plek en heb afgelopen week de kinderen ontmoet waar ik mee zal werken, en merk dat ik last heb van wat cultuur en taal verschillen met het coachen, maar ik heb er vertrouwen in dat het gaat lukken. En ja net nu ik er over begin moet ik zo toch echt gaan.
Ik ga zo lekker zwemmen, wat ik hier om de avond doe. Het valt me op dat ik in Nederland de laatste tijd niet meer zo veel met sporten had, ik was alles veelste vol aan het plannen en het kwam er gewoon niet meer zo van. Hier neem ik weer de tijd om te zwemmen en te rennen en ik vind het heerlijk. Wat me hier wel opvalt is dat veel stagiaires zich een beetje terugtrekken in Nederlandse groepjes waarmee ze hun Nederlandse dingetjes doen. Ik sta daar heel anders in krijg ik het idee. Ik heb helemaal niet zo veel behoefte om hier bijvoorbeeld uit te gaan, ik ben een avond echt wezen stappen en dat was leuk, was heel leuk, maar precies zo'n avond had ik in Nederland ook mee kunnen maken. Veel Nederlandse mensen en muziek die ook in Nederlandse discotheken gedraaid wordt, een verschil is dat het uitgaan hier nog later begint dan in Nederland, veel gaan rond 2/3uur pas richting een club. Tot nu toe maak ik hier nog zo veel andere geweldige dingen mee dat ik merk dat ik daar gewoon nog niet veel behoefte aan heb. Komt misschien nog wel, maar ik red het nog wel even zonder.
En jawel, ik ben te laat, ook daar begin ik al een beetje aan te wennen. Spreek jullie snel weer!
Ohja en bedankt voor lieve berichtjes die ik van jullie blijf krijgen, via deze site of andere manieren, ik vind het heel leuk om te horen hoe het in Nederland allemaal gaat en heb mn zwakke momentjes dat ik veel van jullie toch wel mis. Dus lang leve internet wat contact zo makkelijk maakt!
Brassa!
O nog een ding! Ik had laatst leuk mijn adres hier opgezet, maar post heeft hier zo zn kuren, oftewel, er is helemaal geen post. Geen brief wordt ontvangen dus laat al die dure kerstcadeaus maar wachten tot ik terug ben:)
Ik was net mn kamer aan het doorzoeken op zoek naar mijn pinpas en toen kwam ik pasfoto's tegen die ik hier mijn eerste dag had laten maken. Ik zat er even naar te kijken en bedacht me dat dat pas drie weken terug was! Liep ik die dag zoekend door de stad, wat zeg ik liep.. Rende ik nog zoekend door de stad met een grote kaart, oververhit en nog wat schuw op die Surinamers die de hele dag vragen of alles goed is. Wat nou of alles goed is? Ik ken je niet en loop gewoon alleen door de stad. In Amsterdam vraag je toch ook niet aan een wildvreemde die gewoon over straat loopt (of snel over straat loopt in mijn geval) of alles goed gaat?
Die dag lijkt voor mijn gevoel al 3 maanden terug in plaats van 3 weken. Het verbaasd me hoe snel dit leven hier went! Dat snelle lopen en schuwe ben ik al goed afgeleerd. Het is hier gewoon verschrikkelijk warm en als je je haast word je daarvoor flink afgestraft. Ja en dat blijf je dan een paar dagen volhouden, dat even snel boodschappen doen en snel dit en snel dat, en eigenwijze mensen houden het misschien een week vol maar dan stop je er toch echt mee! Het is niet nodig en absoluut killing. En dat schuwe waarmee ik op straat liep is ook weg. Dat moet ik misschien een klein beetje uitleggen. Hier in Paramaribo leven mensen veel meer buiten omdat het zo warm is. En daardoor kent iedereen elkaar. Mensen zijn vriendelijker en veel meer open en praten gewoon allemaal met elkaar. Als je over straat loopt zeg je gewoon tegen iedereen goede morgen/middag of avond. Ja dan haak ik toch nog af bij de vragen wat je gaat doen en of je een lekkere dag gehad hebt, maar toch heeft het ergens wel wat. Ik hoorde dat in Nederland een vrouw gevonden was die al hoeveel jaar, 10 dacht ik? 10 jaar lang dood in haar huis lag! Nou het is hier ook goed rond gegaan en hoe stom het misschien ook klinkt, maar iedereen is van mening dat dat hier niet gebeurd. Mensen zijn veel minder individualistisch.
Maar afgelopen twee weken heb ik meer gedaan dan door de stad gelopen en goede morgen/middag en avond gezegd.
Ik heb leuke tripjes gemaakt! Vorige week maandag was het hier onafhankelijkheidsdag. Normaal wordt dat in Paramaribo gevierd maar afgelopen jaren is het in Para, Para ligt wat zuidelijker en is dus makkelijker te bereiken voor het hele land. Ik was heel benieuwd naar het onafhankelijkheidsfeest en besloot samen met huisgenoot Imre heen te gaan. We vertrokken zondag al en combineerde het meteen met een nachtje Colakreek. We huurden een auto en gingen op pad. Auto rijden hier is toch even anders dan in Nederland. Ten eerste rijden mensen hier links wat al best scary is. Vervolgens nemen mensen de verkeersregels met een korreltje zout en gebruiken hun toeter en handen daarentegen. Voorrang? Daar zijn niet echt regels voor, dat voel je gewoon aan lieten wij ons vertellen. En dan nog een leuke handicap, de wegen zijn hier niet zo goed als in Nederland, grote gaten in een geasfalteerde weg en heerlijke bauxiet wegen waardoor je als het donker wordt gewoon niks meer ziet. Na een helse tocht (naar mijn mening, Imre leek er iets relaxter onder, even om te objectiveren) kwamen we aan in Colakreek. Colakreek blijkt niet heel veel meer te zijn dan de naam je al zegt, het is een kreek met de kleur van cola. We sliepen in een open hut, echt alleen een dak waar je je hangmat in moet ophangen. Nouja het was de bedoeling dat we daar zouden slapen, wij waren zo handig geen klamboe mee te nemen dus na een paar muskieten aanvallen zijn we noodgedwongen naar de auto gegaan en hebben daar geslapen. De volgende dag onafhankelijkheidsdag was top! Een groot feest waar mensen hun mooiste kleren aantrekken en de hele dag zingen dansen feesten en eten, heel veel en heel lekker eten. We waren al vroeg heen en na een hele dag in de brandende zon rondgelopen te hebben stortte we om een uurtje of zes terug te gaan, om nog een parbobiertje aan de waterkant te drinken met een derde huisgenoot die kort in ons huis verbleef. Kortom, een geslaagd weekend!
Dat weekend was al heel erg leuk, maar niks vergeleken dit weekend! Want dit weekend besloten Imre, Wilbert (andere huisgenoot die korte tijd in Paramaribo op vakantie is) en ik naar Brownsberg te gaan, een junglegebied op een berg met watervallen. Weer een auto gehuurd en dit keer vooral de klamboes meegenomen. Ik moet het nu kort gaan houden want moet zo weg maar Brownsberg was een hele bijzondere ervaring! Zaterdag kwamen we aan en begonnen we aan de eerste toch richting de Leo-val. Dit besloten we zonder gids te doen, wel zo avontuurlijk. De weg door de jungle was niet niks. Er was geen net bospaadje ofzo, nee het was je weg door de takken zoeken en ondertussen goed naar de grond kijken omdat er zo nu en dan wat giftige slangen in dat gebied rondzwerven. Als je dan eenmaal het geluid van een waterval hoort kan je dag niet meer stuk en ben je toch wel heel trots het zelf gevonden te hebben. Op de terugweg had huisgenoot Imre nog het leuke idee een stukje van de berg af te lopen en naar boven te joggen. Prima, het was half 5 en half 6 werd het pas donker en ik had nog wel wat energie over. Rustig kletsend liepen we naar beneden, en wat bleek, het naar beneden lopen ging makkelijker dan het naar boven rennen, op een best gladde weg, op mn vans. Mijn god, ik ging helemaal stuk, en even stoppen werd wat lastig want binnen een uur moesten we terug zijn want in het donker in de jungle zijn zonder gids is geen aanrader. Uitgeput redden we het gelukkig nog optijd maar ik was he-le-maal gebroken. De volgende dag gingen we opzoek naar de grootste waterval waar je ook goed kon zwemmen. Helaas was deze toch lastiger en hebben we 'm niet gevonden. Wel zijn we bij een andere waterval beland die ook de moeite waard was. Bij terugkomst was het te laat om nog opzoek te gaan naar de grote waterval en besloten we door te rijden naar stone island en stukje verder op. Stone Island bleek mooier dan verwacht! Google het maar om een beeld te krijgen van hoe mooi het is, en dan nog eens voorstellen dat het water heel lekker warm is.
Wat een geslaagd weekend! Brownsberg is nog een keer voor herhaling vatbaar want het steekt dat we de grootste waterval niet gevonden hebben. Gelukkig zijn we hier nog wel even.
Ohja en nog wat leuks! Ik moet in februari uit mijn huisje (geen wangedrag, gewoon omdat het maar drie maanden beschikbaar was) en ik heb vandaag een bezichtiging gehad voor een andere kamer! Iets verder buiten het centrum maar met een mooie tuin! Eigenlijk was het perfect maar toen ik terug fietste naar mn stekkie aan de domineestraat bedacht ik me dat ik hier eigenlijk helemaal niet weg wil, dat ik toch wel heel erg gehecht ben aan dit plekje. Maarja gelukkig heb ik nog tot 12 februari. Ik moet vanavond laten weten of ik dat andere huisje wil en ik denk dat ik het ga doen, ik kan geen logische reden bedenken waarom ik het niet zou doen want het huis is eigenlijk nog mooier dan waar ik nu zit.
Haha mensen vragen mij wel eens of ik hier nog stage loop ook, en inderdaad dat doe ik zo nu en dan ook nog wel eens. Nog best veel eigenljk, gewoon maandag tot en met vrijdag volle dagen. Ik merk alleen elke keer wanneer ik mensen wat vertel over hier, op skype of via zo'n verslag dat ik zo verschrikkelijk veel wil vertellen over mijn leven hier, dat mijn stage minder belangirjk lijkt. Ik heb een hele leuke plek en heb afgelopen week de kinderen ontmoet waar ik mee zal werken, en merk dat ik last heb van wat cultuur en taal verschillen met het coachen, maar ik heb er vertrouwen in dat het gaat lukken. En ja net nu ik er over begin moet ik zo toch echt gaan.
Ik ga zo lekker zwemmen, wat ik hier om de avond doe. Het valt me op dat ik in Nederland de laatste tijd niet meer zo veel met sporten had, ik was alles veelste vol aan het plannen en het kwam er gewoon niet meer zo van. Hier neem ik weer de tijd om te zwemmen en te rennen en ik vind het heerlijk. Wat me hier wel opvalt is dat veel stagiaires zich een beetje terugtrekken in Nederlandse groepjes waarmee ze hun Nederlandse dingetjes doen. Ik sta daar heel anders in krijg ik het idee. Ik heb helemaal niet zo veel behoefte om hier bijvoorbeeld uit te gaan, ik ben een avond echt wezen stappen en dat was leuk, was heel leuk, maar precies zo'n avond had ik in Nederland ook mee kunnen maken. Veel Nederlandse mensen en muziek die ook in Nederlandse discotheken gedraaid wordt, een verschil is dat het uitgaan hier nog later begint dan in Nederland, veel gaan rond 2/3uur pas richting een club. Tot nu toe maak ik hier nog zo veel andere geweldige dingen mee dat ik merk dat ik daar gewoon nog niet veel behoefte aan heb. Komt misschien nog wel, maar ik red het nog wel even zonder.
En jawel, ik ben te laat, ook daar begin ik al een beetje aan te wennen. Spreek jullie snel weer!
Ohja en bedankt voor lieve berichtjes die ik van jullie blijf krijgen, via deze site of andere manieren, ik vind het heel leuk om te horen hoe het in Nederland allemaal gaat en heb mn zwakke momentjes dat ik veel van jullie toch wel mis. Dus lang leve internet wat contact zo makkelijk maakt!
Brassa!
O nog een ding! Ik had laatst leuk mijn adres hier opgezet, maar post heeft hier zo zn kuren, oftewel, er is helemaal geen post. Geen brief wordt ontvangen dus laat al die dure kerstcadeaus maar wachten tot ik terug ben:)
-
02 December 2013 - 22:56
Demi:
Helemaal super ma! Geniet lekker! Spreek je snel weer!! Xxxxx -
03 December 2013 - 07:23
Alie:
Hey lieve Manon,
Wat heerlijk om te lezen dat het zo goed met je gaat. Hier gaat alles ook z'n gangetje, deze week natuurlijk Sinterklaas vieren. Doen ze dat bij jou ook ?
Goed dat je weer lekker aan het sporten bent, zelf ben ik nog steeds in training voor de halve marathon van Egmond op 12 januari a.s. Ik zou dan wel een klein beetje van jou temperatuur daar bij willen hebben ! Ha ha !
Nu ik dit zit te typen (ik moet zo naar mijn werk) is het hier precies 0.0 graden op mijn weerstationnetje brrrrrrrrr.
Heel veel plezier Manon en geniet lekker, o ja, een huisje met een tuintje lijkt mij een goed idee ! Lekker chillen in n hangmatje, niet verkeerd !
Tot later ! Groetjes en n dikke kus van Alie
-
03 December 2013 - 08:42
Oma Ger:
Heel lief verhaal Manon! Ik heb het met plezier gelezen! Heel veel plezier en ik spreek je nog wel een keer via Facetime.
Liefs oma Gerda -
03 December 2013 - 10:40
Lisa :
Wat gaaf ma! echt heel leuk om zo uitgebreid te lezen wat je allemaal meemaakt. Klinkt geweldig!
Dikke kus vanuit Namibie! -
03 December 2013 - 11:45
Danielle:
Waauw gaaf ma! Super leuk om je verhaal te lezen.
Terwijl jij lekker met 30 graden daar zit, begint het hier al langzaam te vriezen:(..
Ben benieuwd naar je volgende verhaal.
Liefs Daan -
03 December 2013 - 13:45
Nel Rios-cabello:
Nou ik heb meteen nadat we contact hadden je verslag gelezen hoor weer heel leuk.Lijkt me prachtig de jungle in.wat een avontuur he.Je hebt gelijk hoor dat je je begeeft onder de bevolking straks kan je hier weer genoeg met Nederlanders omgaan.Ja de mensen gaan daar wel even anders met elkaar om,moet je even aan wennen ,was in Cuba ook zo .Ik heb dat altijd als heel leuk ervaren.heb je ma net even gebeld en vertelde dat we even contact hadden.Nou meid ik ga de meiden van Carmen van school halen Heel veel plezier verder.En rustig aan maar.(Gaat vanzelf he)Heel dikke kus.Tante Nel. -
03 December 2013 - 20:24
Paulien:
hoi manon,
erg leuk om je verhaal te lezen, je hebt het duidelijk erg naar je zin.
vind het ook knap van je dat je je onder de bevolking mengt en niet alleen met nederlanders omgaat.
grappig dat je laatst met daan aan het skypen was dat ik je ook even zag , zover weg ,maar even heel dichtbij.
heelveel plezier nog enhoopdat je nog veel leuke dingen gaat beleven.
groetjes vanjoop en paulien -
04 December 2013 - 19:59
Jan En Lauraj-aafjes@hetnet.nl:
Hoi Manon,
Fijn om te lezen,dat je het zo naar je zin hebt,geniet er maar lekker van.
Veel plezier groetjes, Jan en Laura.
-
05 December 2013 - 17:36
Sint En Piet:
Lieve Manon,
Je loopt nu stage in Suriname voor een half jaar.
Ja, je hebt je zakies prima voor elkaar.
Helaas kan je nu geen Sint feest in Knol vieren
Daarom toch effe een rijmpje om je te plezieren!
Het dobbelsteen spel met je familie gaat je neus voorbij
Maar, je maakt veel fantastische dingen mee, dat maakt Sint blij
Onafhankelijkheidsdag, dolfijnen spotten, daar kan een mens van dromen
t Oerwoud in, naar watervallen zoeken, en wie weet wat er nog meer gaat komen
Al die verhalen, dat staat Sint wel aan
Hij wil ook naar Suriname gaan
Hier in Holland waai ik toch maar van m'n knol
Dat weer hier, daar heeft Sint z'n buik van vol
Nu hebben we weer storm, hagel en regen
Soms kan je daar gewoon niet meer tegen
Daarom komen Sint en Piet in februari fijn naar je toe
Die tropische sferen lijken ons helemaal joehoe!!
Nou dat was een beetje Hollandse traditie
Ga jij nu maar weer fijn aan een broodje pom of zoietsie.
Groeten van Sint en Piet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
