Life in SU

Gister middag zat ik wat te skypen met een lieve vriendin uit Nederland en was ondertussen heerlijke roti aan het eten. Opeens keek ik op de klok en bleek het al tien over half zeven te zijn, en zeven uur begon mijn salsa les. Ik zat nog in mijn trainingsbroek met grote knot op mijn hoofd en roti over mijn gezicht en handen (tenminste ik heb mij laten vertellen dat roti de plaat is en die had ik al op, het waren meer de kipresten die nog uitgesmeerd over mijn gezicht en handen zaten). 20 minuten om mezelf op te knappen, mijn afwas te doen (ja ik heb een beetje last van mieren dus dat moet gedaan worden), gesprek met de vriendin af te ronden en naar dansles te fietsen, wat toch ook al snel 10 minuten is. Mijn eerste reactie was om op te springen en als een gek alles te doen, maar wonderbaarlijk is dat ik me in wist te houden! Na 11 weken heb ik dit veelste veel gedaan, met resultaat dat ik oververhit ergens aankwam en alsnog moest wachten omdat zo’n beetje iedereen hier altijd te laat is. Rustig rond ik mijn skype gesprek af, doe ik de afwas, knap ik mezelf een beetje op en pak mijn spullen. Toen ik buiten aankwam zag ik dat mijn band een beetje slap was en relaxt heb ik deze nog even opgepompt. Ik betrapte mezelf dat ik snel begon te fietsen maar weer heb ik mezelf verbeterd en ben rustiger gaan fietsen, en probeerde de gedachte dat ik te laat zou komen te negeren. Uiterst relaxt kom ik aan bij salsales, niet over verhit en stiekem heel erg trots dat ik zo rustig aan gedaan heb. Vol spanning kijk ik op mijn telefoon om te zien hoeveel minuten ik te laat gekomen ben. Het resultaat was een tegenvaller, 2 minuten te laat, en moest alsnog een kwartier wachten tot de les begon, maar het begin is er!

Jullie lazen het goed ik ben hier nu ruim 11 weken. Na 11 weken ken ik de stad Paramaribo goed, ik weet waar ik lekker eten kan halen, waar ik goedkoop kan zwemmen, waar ik leuke kleding winkeltjes vind, waar ik goeie koffie kan drinken, waar ik ‘s avonds alleen over straat kan zonder al te veel lastig gevallen en ik ben gewend geraakt aan het links fietsen en al die eenrichtingswegen die knap lastig kunnen zijn. Ook heb ik helemaal mijn draai gevonden op stage. Na de vakantie is de gigantische drukte voor mij eigenlijk begonnen. Ik ben betrokken geraakt bij een project wat in januari van start gegaan is, de alternatieve leerweg. Met dit project geven we 40 kinderen die al te lang op de basisschool zitten en dreigen drop outs te worden een laatste kans. Deze kans ziet er als volgt uit, ze mogen 9 maanden lang een training volgen, hovenier of houtbewerking. Deze training vindt twee middagen in de week plaats en hier leren de kinderen een vak zodat als ze echt de basisschool niet af kunnen maken dat ze een certificaat hebben waarmee ze aan het werk kunnen. Ook krijgen de kinderen persoonlijkheids onwikkeling wat vaak een positieve bijdrage levert aan het toch afmaken van de basisschool. Bij deze trainingen ben ik samen met 3 vaste medewerkers van Stichting Projekten aan het werk. Wij hebben de selectie van de 40 kinderen gedaan en de intake gesprekken gevoerd en ik ben nu vooral van de begeleiding van de kinderen en contactpersoon voor de ouders. Dit project naast het project met de internaatskinderen uit Kwamalasamutu kost me heel veel tijd, vorige week heb ik zelfs drie dagen van 11 uur per dag gemaaakt, naast twee gewone werkdagen van 7 uur. Maar ik ben er blij om dat ik het zo druk heb, ik vind deze twee projecten heel erg boeiend, het gaat lekker en de dagen vliegen voorbij, dus mij hoor je niet klagen.

Naast deze lange werkdagen ben ik begonnen met salsalessen. Vorige week maandag heb ik meegedaan aan een beginnersles. Dit vond ik zo leuk en ging zo lekker dat ik samen met studiegenoot Stella werd uitgenodigd voor de gevorderde les op woensdag. Spannend! Maar heel erg leuk, het blijkt dat de gevorderde les heel erg moeilijk is, maar leuk omdat je dan met al die stapjes die je leert op de maandag echt aan de slag gaat. Nu volg ik elke maandag 2 uur beginnersgroep, dan nog een uur gevorderde en dan woensdag nog 2 uur gevorderde les. Best pittig maar heel erg leuk! Alleen nog op zoek naar goeie hakken, want dat dansen op sandaaltjes is geen aanrader.

Misschien verwachten jullie in zo’n blog spannende verhalen en tripjes die ik heb meegemaakt, maar ik moet toegeven dat ik afgelopen maand eigenlijk een best gewoon leven geleid heb. Ik ben wel een weekendje naar Palulukamp geweest om heerlijk te relaxen en dat soort weekenden zijn genieten. Ook heb ik nog een mooie boottocht gemaakt waar ik nog dolfijnen gespot heb, maar veel van jullie hebben dat al op facebook gezien. Ik woon sinds een week alleen en dat is wel even wennen, ik heb nog nooit alleen gewoond en om dit voor het eerst mee te maken terwijl je zo ver weg bent bleek nog best moeilijk te zijn. Ik zei net wel best een gewoon leven te leiden maar dat is in vergelijking met de eerste periode hier, het is meer dat ik nu gewend ben. Ik maak nog veel dingen mee, en dan mis ik het soms wel als ik thuis kom dat ik niet even mijn verhaal kwijt kan. Maar het brengt ook weer positieve dingen met zich mee, ik maak weer meer contact met nieuwe mensen en heb daardoor al leuke situaties meegemaakt. Voorheen was thuis zitten een dvd’tje kijken prima en nu ga ik me vervelen dus de straat op en zo maak je meer dingen mee. En dit alleen wonen is maar tijdelijk, over twee en een halve week verhuis ik naar het huis van een meid van me stage en een vriendin van haar. Ook top-locatie en wel zo gezellig.

En ik ga deze weken ook wel doorkomen want zondag ga ik voor stage 5 dagen naar Nickerie! Een district in het westen van Suriname. Daar zal het kinderboekenfestival plaatsvinden, een groot evenement wat wij organiseren. Een paar dagen terug heb ik gehoord dat ik mee mag en ik heb er heel veel zin in! Lekker een weekje buiten de stad zijn. Het zal een drukke hectische week worden, maar ik denk dat het ook erg gezellig gaat worden en ik heb er veel zin in! Maar zo’n groot festival brengt heel wat werk met zich mee en we hebben nog veel te doen, dus die stress begin je ook te merken op het werk.

Vandaag precies over 3 weken krijg ik bezoek vanuit Nederland, pappie mammie norrie kiek rob en bep komen langs. Ze blijven hier tien volle dagen en ik heb er veel zin in (volgensmij val ik in herhaling met het zinnetje ‘ik heb hier veel zin in’). Lekker twee weken vrij van stage en weer wat tripjes gaan doen, en natuurlijk deze gasten mijn leven hier laten zien. Leuk om eindelijk na al die verhalen die ik al verteld heb ze echt te laten zien hoe het hier is.

We spreken elkaar weer,
Liefs!