Rustig aan beginnen met afronden
Door: Manon
Blijf op de hoogte en volg Manon
07 April 2014 | Suriname, Paramaribo
Een maandje nog, een maandje het lekkere weer, een maandje werken voor stichting projekten, een maandje het lekkere eten, een maandje het heerlijke salsadansen, een maandje de ‘meer dan je best kan je niet doen’-mentaliteit, een maandje mooie uitstapjes kunnen maken, nog een maandje extreem genieten van dit prachtige land.
Wauw ik had dit van te voren nooit verwacht. Ik had geen idee waar ik aan begon toen ik hier heen kwam. Was nog nooit buiten Europa geweest. Nog nooit alleen een reis gemaakt. En had zelfs geen zin om mij helemaal in Suriname te verdiepen. ‘ Ik zie wel’ was mijn instelling. Ik verwachte dat ik het hier heerlijk zou hebben, maar dat een half jaar toch best lang zou zijn en ik na een half jaar wel weer terug zou willen. En ook mijn eerste maanden hier leek het vooruitzicht van ‘zes maanden’ best wel lang. Maar hoe langer ik hier blijf hoe fijner ik het hier vind. Het wennen heeft echt wel even geduurd, maar nu ik echt helemaal me weg ken ga ik met de dag meer en meer genieten.
Ik ben best wel bezig met dat ik weer terug ga, ik probeer me er een beetje op voor te bereiden en dat gaat het ene moment beter dan het ander. Het is echt een voorrecht dat ik hier een tijd mag wonen en zo’n mooie tijd te beleven, en het hoort erbij om ook weer terug te gaan. Maar afscheid nemen van Suriname ga ik zeker niet, ik ga tot ziens zeggen en weer terug komen.
Maar het klinkt bijna alsof ik morgen al weg ga en dat ga ik zeker nog niet. Want deze laatste maand wil ik nog veel gaan doen.
Lets start with what I’ve done last weeks. Ik was ge-eindigd bij galibi een paar weken terug. Na dit weekend had ik nog anderhalve week stage waar we weer naar wat groots toe gingen werken, het derde Kinderboekenfestival van het jaar, KBF Marowijne (oost Suriname). Het was een hele opgave om uit te zoeken of ik wel of niet mee zou gaan. Ik had heel erg veel werk op kantoor, maar ze konden me hulp goed gebruiken op dit KBF en stiekem wilde ik gewoon heel graag mee. Uiteindelijk hebben we besloten wat ik allemaal af moest krijgen voor ik weg zou gaan, en besloten dat ik iets later naar dit KBF zou vertrekken. Dus er lag veel werk voor me klaar. Anderhalve week kei hard werken en net op tijd was ik klaar om naar Marowijne te vertrekken. En wat ben ik blij dat ik gegaan ben! Wauw wauw wauw, dit was mijn mooiste KBF tot nu toe. Dat had twee redenen, ten eerste de locatie waar we sliepen. In hangmatten onder de sterrenhemel aan de rivier, met uitzicht op Frans Guyana onder de palmbomen. En dit was geeneens een dure trip, nee dit was gewoon werk! Heerlijk om in zo’n rustige mooie omgeving te zijn. Ten twee heb ik geweldig genoten van de kinderen op dit festival. In Nickerie en Paramaribo waren de kinderen ook al genieten, maar hier waardeerden de kinderen het festival nog veel en veel meer. Deze kinderen zijn veel minder leuke activiteiten gewend dan de kinderen uit de stad. Dit KBF was dus echt een heel groot feest voor ze. Veel scholen moesten zes uur varen om bij het KBF te komen. Alle kinderen deden vol enthousiasme mee. Wat ook grappig was, was dat veel kinderen weinig tot geen blanken gezien hadden. Ik ben dus veel vastgegrepen bij mijn haar met de vraag wat het was, of over mijn armen geaaid om te kijken of ik ook afgaf. En verder was het gewoon heel erg leuk met al het personeel, zulke weken kom je echt dichterbij als team.
En tussen al die drukke werkdagen door heb ik wel nog twee mooie fietstochten gemaakt. Aan de andere kant van de rivier heb je een district genaamd Commewijne. Commewijne lijkt een hele andere wereld dan Paramaribo en is heerlijk rustig en heel erg mooi. Ik had toen ik hier kwam een lijstje gemaakt met alles wat ik wilde zien. Nieuw-Amsdam, Frederiksdorp en plantage Rust en Werk had ik al snel bezocht. Alleen Peperpot en Marienburg wilde ik nog bezoeken. Dit heb ik afgelopen weken kunnen doen. Dit is wat ik het liefste doe hier, gewoon de fiets pakken en zelf dingen gaan bekijken. Heerlijke dagen. Dit is wel iets wat ik nu af kan sluiten omdat ik alles in Commewijne gezien heb wat ik wilde zien.
Maar dat ik Commewijne zo goed als gezien heb betekent nog lang niet dat ik alles gezien heb. Dat vind ik het mooie aan Suriname, je bent er niet snel op uitgekeken. Al zou ik hier nog drie jaar zijn zou ik nog weg gaan met de gedachte ‘ai ik had dat ook nog wel willen doen/zien’. Komend weekend wordt hard werken. Zaterdag moet ik werken voor de Alternatieve Leerweg en zondag moet ik bikkelen aan mijn stage verslag. Dan heb ik heel erg veel zin in het weekend erop, dan ga ik met twee jongens van stage naar de Minavallen. We gaan naar het oosten van Suriname, even lager dan Marowijne. Dat is een gebied waar minder touristen komen wat mij wel heel erg aanspreekt. En het weekend erop is mijn laatste weekend. Dan ga ik of naar Lobi Lafu, onder het Brokopondomeer, of met de Salsagroep naar Overbrigde. Dit wordt een lastige keuze, als ik echt voor de locatie zou gaan zou ik Lobi Lafu kiezen, zonder twijfel. Maar het heeft wel weer wat om met de salsagroep weg te gaan, Tess en ik zijn de enige Nederlanders van dit groepje en het wordt een soort bootcamp dans weekend. We’ll see. Dan heb ik mijn laatste weekje nog vrij. Hier wil ik eigenlijk nog geen plannen voor maken. Ik zie wel wat dan op mijn pad komtJ
Ik kijk nu al terug op een geweldige tijd, en die tijd ga ik nog aanvullen met wat mooie herinneringen. En ondanks dat ik Suriname ga missen krijg ik er ook weer wat voor terug, ik ga mijn lieve vrienden en familie in Nederland weer om me heen hebben. Ook begin ik een beetje behoefte te krijgen om alles wat ik hier meegemaakt heb een plekje te geven. Nu ik er over nadenk krijg ik ergens wel weer een beetje zin om met mijn moeder lekker te gaan lunchen, met mijn vrienden weer te gaan stappen, met de DABbers dinsdag avond in Altantic te hangen, weer gek te worden van mijn vader en broertje hun voetbalverhalen, om eindelijk gewoon weer buren te zijn met Lisa, en weer in de leep te staan met Wieb en Char en in Babbels te staan met Deem en zelfs heb ik wel weer zin om zondag ochtend met gierende dorst weer op het voetbalveld te staan zeuren met ons sterrenteam. Maar nu ga ik nog een maand genieten!
Lieve mensen, tot over een maandje
Wauw ik had dit van te voren nooit verwacht. Ik had geen idee waar ik aan begon toen ik hier heen kwam. Was nog nooit buiten Europa geweest. Nog nooit alleen een reis gemaakt. En had zelfs geen zin om mij helemaal in Suriname te verdiepen. ‘ Ik zie wel’ was mijn instelling. Ik verwachte dat ik het hier heerlijk zou hebben, maar dat een half jaar toch best lang zou zijn en ik na een half jaar wel weer terug zou willen. En ook mijn eerste maanden hier leek het vooruitzicht van ‘zes maanden’ best wel lang. Maar hoe langer ik hier blijf hoe fijner ik het hier vind. Het wennen heeft echt wel even geduurd, maar nu ik echt helemaal me weg ken ga ik met de dag meer en meer genieten.
Ik ben best wel bezig met dat ik weer terug ga, ik probeer me er een beetje op voor te bereiden en dat gaat het ene moment beter dan het ander. Het is echt een voorrecht dat ik hier een tijd mag wonen en zo’n mooie tijd te beleven, en het hoort erbij om ook weer terug te gaan. Maar afscheid nemen van Suriname ga ik zeker niet, ik ga tot ziens zeggen en weer terug komen.
Maar het klinkt bijna alsof ik morgen al weg ga en dat ga ik zeker nog niet. Want deze laatste maand wil ik nog veel gaan doen.
Lets start with what I’ve done last weeks. Ik was ge-eindigd bij galibi een paar weken terug. Na dit weekend had ik nog anderhalve week stage waar we weer naar wat groots toe gingen werken, het derde Kinderboekenfestival van het jaar, KBF Marowijne (oost Suriname). Het was een hele opgave om uit te zoeken of ik wel of niet mee zou gaan. Ik had heel erg veel werk op kantoor, maar ze konden me hulp goed gebruiken op dit KBF en stiekem wilde ik gewoon heel graag mee. Uiteindelijk hebben we besloten wat ik allemaal af moest krijgen voor ik weg zou gaan, en besloten dat ik iets later naar dit KBF zou vertrekken. Dus er lag veel werk voor me klaar. Anderhalve week kei hard werken en net op tijd was ik klaar om naar Marowijne te vertrekken. En wat ben ik blij dat ik gegaan ben! Wauw wauw wauw, dit was mijn mooiste KBF tot nu toe. Dat had twee redenen, ten eerste de locatie waar we sliepen. In hangmatten onder de sterrenhemel aan de rivier, met uitzicht op Frans Guyana onder de palmbomen. En dit was geeneens een dure trip, nee dit was gewoon werk! Heerlijk om in zo’n rustige mooie omgeving te zijn. Ten twee heb ik geweldig genoten van de kinderen op dit festival. In Nickerie en Paramaribo waren de kinderen ook al genieten, maar hier waardeerden de kinderen het festival nog veel en veel meer. Deze kinderen zijn veel minder leuke activiteiten gewend dan de kinderen uit de stad. Dit KBF was dus echt een heel groot feest voor ze. Veel scholen moesten zes uur varen om bij het KBF te komen. Alle kinderen deden vol enthousiasme mee. Wat ook grappig was, was dat veel kinderen weinig tot geen blanken gezien hadden. Ik ben dus veel vastgegrepen bij mijn haar met de vraag wat het was, of over mijn armen geaaid om te kijken of ik ook afgaf. En verder was het gewoon heel erg leuk met al het personeel, zulke weken kom je echt dichterbij als team.
En tussen al die drukke werkdagen door heb ik wel nog twee mooie fietstochten gemaakt. Aan de andere kant van de rivier heb je een district genaamd Commewijne. Commewijne lijkt een hele andere wereld dan Paramaribo en is heerlijk rustig en heel erg mooi. Ik had toen ik hier kwam een lijstje gemaakt met alles wat ik wilde zien. Nieuw-Amsdam, Frederiksdorp en plantage Rust en Werk had ik al snel bezocht. Alleen Peperpot en Marienburg wilde ik nog bezoeken. Dit heb ik afgelopen weken kunnen doen. Dit is wat ik het liefste doe hier, gewoon de fiets pakken en zelf dingen gaan bekijken. Heerlijke dagen. Dit is wel iets wat ik nu af kan sluiten omdat ik alles in Commewijne gezien heb wat ik wilde zien.
Maar dat ik Commewijne zo goed als gezien heb betekent nog lang niet dat ik alles gezien heb. Dat vind ik het mooie aan Suriname, je bent er niet snel op uitgekeken. Al zou ik hier nog drie jaar zijn zou ik nog weg gaan met de gedachte ‘ai ik had dat ook nog wel willen doen/zien’. Komend weekend wordt hard werken. Zaterdag moet ik werken voor de Alternatieve Leerweg en zondag moet ik bikkelen aan mijn stage verslag. Dan heb ik heel erg veel zin in het weekend erop, dan ga ik met twee jongens van stage naar de Minavallen. We gaan naar het oosten van Suriname, even lager dan Marowijne. Dat is een gebied waar minder touristen komen wat mij wel heel erg aanspreekt. En het weekend erop is mijn laatste weekend. Dan ga ik of naar Lobi Lafu, onder het Brokopondomeer, of met de Salsagroep naar Overbrigde. Dit wordt een lastige keuze, als ik echt voor de locatie zou gaan zou ik Lobi Lafu kiezen, zonder twijfel. Maar het heeft wel weer wat om met de salsagroep weg te gaan, Tess en ik zijn de enige Nederlanders van dit groepje en het wordt een soort bootcamp dans weekend. We’ll see. Dan heb ik mijn laatste weekje nog vrij. Hier wil ik eigenlijk nog geen plannen voor maken. Ik zie wel wat dan op mijn pad komtJ
Ik kijk nu al terug op een geweldige tijd, en die tijd ga ik nog aanvullen met wat mooie herinneringen. En ondanks dat ik Suriname ga missen krijg ik er ook weer wat voor terug, ik ga mijn lieve vrienden en familie in Nederland weer om me heen hebben. Ook begin ik een beetje behoefte te krijgen om alles wat ik hier meegemaakt heb een plekje te geven. Nu ik er over nadenk krijg ik ergens wel weer een beetje zin om met mijn moeder lekker te gaan lunchen, met mijn vrienden weer te gaan stappen, met de DABbers dinsdag avond in Altantic te hangen, weer gek te worden van mijn vader en broertje hun voetbalverhalen, om eindelijk gewoon weer buren te zijn met Lisa, en weer in de leep te staan met Wieb en Char en in Babbels te staan met Deem en zelfs heb ik wel weer zin om zondag ochtend met gierende dorst weer op het voetbalveld te staan zeuren met ons sterrenteam. Maar nu ga ik nog een maand genieten!
Lieve mensen, tot over een maandje
-
07 April 2014 - 21:27
Monique:
Lieve Manon! Geniet er nog even van. Probeer de dingen te doen die je nog graag wilt doen. Een maandje is zo voorbij. Ik kijk al uit naar je volgende verdlag! Groetjes Monique -
07 April 2014 - 21:44
Pien:
Geniet nog maar lekker hoor Manon..hier HOOOOOST het opt moment...je zult nog váák terugverlangen naar die bijzondere wereld...en dat mooie weer en dat lekkere eten...Nog een maandje en dan zie ik je weer op de markt...;) Nog maar effe niet aan denken!
Tot gauw! -
07 April 2014 - 21:46
Je Vader En Broer:
'weer gek te worden van mijn vader en broertje hun voetbalverhalen' ?!?!?!?!
Je geniet altijd van die mooie verhalen!! -
08 April 2014 - 19:05
Nelly Rios-cabello:
Hooooi Manon ,weer met veel plezier je verslag gelezen .Ja meid de tijd gaat nu snel he.Ik hoop dat je nog veel plezier hebt de laatste weken ,daar twijfel ik niet aan .Ik snap heel goed dat het ook wel moeilijk zal zijn om weg te gaan straks,maar net wat je ook aangeeft het is ook weer heel leuk om thuis te komen .Ik wens je nog heel veel plezier straks en ben blij dat je straks op een heel mooie tijd kan terug kijken.Heel dikke kus Tante Nel .En tot spoedig weerziens Doeiiiiiiiiiiiiiiiiii -
08 April 2014 - 21:48
Alie:
Lieve Manon,
Als ik je verhaal lees moet ik denken aan het liedje van : we want to have the best of both worlds (volgens mij van Robert Palmer).
Zo weet ik er nog wel 1 : Home is where the hart is !
Geniet nog ff lekker daar en kom dan weer gezellig naar NL, zeker weten dat je het hier ook weer super naar je zin zult hebben. Hard werken en sparen en je koopt zo weer een retourtje Paramaribo, toch ???
Lieve groetjes uit Knollendam. -
12 April 2014 - 16:24
Marjan:
Hey Manon,
Was weer even lekker lezen je verslag. Ik heb net de Minavallen opgezocht op Google. Ziet er mooi uit man. Kan je weer effe lekker zwemmen. Ja, de tijd gaat echt super snel. Inmiddels is het nog maar drie weken. Ben blij voor je dat je het steeds meer naar je zin gaat krijgen. Maar aan alle leuke dingen komt een einde hè. Anders zouden ze ook lang zo leuk niet zijn. Veel pret nog, groetjes van Opa en Bep.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
